Vacature doctoraatsbursaal (100%) binnen de Onderzoekseenheid Gezins- en Orthopedagogiek (OGOP) van de Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen. Binnen de eenheid wordt een breed scala van fundamenteel, maatschappelijk relevant en klinisch toepasbaar onderzoek ontwikkeld dat wil bijdragen aan: (i) actuele inzichten met betrekking tot het gedrag en de ontwikkeling van kinderen, gezinnen en opvoeding; (ii) preventie, diagnostiek, begeleiding en interventie rondom kinderen, gezinnen en hun context. Dit project richt zich op een exploratie van geleefde ervaringen van opgroeien en opvoeden in contexten van maatschappelijke kwetsbaarheid en wil inzichten ontwikkelen die (jeugd)hulpverlening aan kinderen en gezinnen kan versterken.
Website van de eenheid
Vandaag groeit in België 14,7% van de kinderen op in kansarmoede. Talrijke studies wijzen op de verreikende gevolgen van opgroeien in kansarmoede voor de ontwikkeling en de geestelijke gezondheid van kinderen, en voor de kwaliteit van relaties in gezinnen. Voor deze gezinnen vormt de veelzijdige en complexe interactie van kansarmoede, kind- en gezinsontwikkeling daarom niet zelden de aanleiding tot hulpverlening. Onderzoek laat bijvoorbeeld zien dat kinderen in kansarmoede maar liefst vier keer meer kans hebben om in aanraking te komen met de jeugdhulpverlening dan hun leeftijdsgenootjes die niet in armoede opgroeien.
Echter, de hulpverlening aan kinderen en gezinnen in kansarmoede staat voor grote uitdagingen. Hulpverleners voelen zich onzeker en onmachtig wanneer ze geconfronteerd worden met armoede in hun werk, en hulpverleningsrelaties worden gekenmerkt door complexiteit en wantrouwen. Ondanks toegenomen belangstelling voor herstel- en krachtgericht werken, hebben een focus en een ingrijpen op risico’s nog vaak de bovenhand in het werken met gezinnen in situaties van kansarmoede. Daarbij komt dat bestaande diagnostische en behandelingsmodellen hulpverleners weinig houvast of handvaten bieden. Deze modellen hebben immers beperkt aandacht voor de rol van armoede in kind- en gezinsontwikkeling. Zo ontstaat er niet zelden een risico op de pathologisering en pedagogisering van kansarmoede, waarbij de impact van armoede op kinderen en gezinnen wordt herleid tot kindfactoren of het falen van een gezinssysteem waarvan de opvoedingsvaardigheden moeten worden versterkt. De impact van kansarmoede als een structurele factor in de ontwikkeling en het functioneren van kinderen en gezinnen blijft onderbelicht.
Eerder empirisch onderzoek en bestaande theoretische modellen (vb. fijnmazig onderzoek naar de hechting tussen moeders en jonge kinderen in generatiearme gezinnen, family stress model) werpen enig licht op de ervaringen van kinderen en ouders in contexten van kansarmoede, maar diepgaand exploratief en beschrijvend onderzoek naar de geleefde ervaringen van kansarme ouders en (vooral oudere) kinderen is bijzonder beperkt. Daarenboven slagen slechts een handvol studies erin om overtuigend weg te bewegen van een risicoperspectief op kind- en gezinsontwikkeling, naar een gelaagde beschrijving van de ervaringen van gezinsleden, met aandacht voor hun krachten, intenties en de manier waarop ze (over)leven in condities van maatschappelijke kwetsbaarheid en uitsluiting. Nochtans zouden precies dit soort inzichten tegemoet kunnen komen aan de vele uitdagingen waarmee de hulpverlening aan kansarme gezinnen wordt geconfronteerd. Doorheen een combinatie van kwalitatief, etnografische en grounded theory benaderingen, wil dit project daarom de geleefde ervaringen van opgroeien en opvoeden in contexten van kansarmoede diepgaand en gelaagd in kaart brengen. We streven ernaar om rijke, relationeel perspectieven te ontwikkelen die bestaande theoretische, maar ook diagnostische en behandelingsmodellen kunnen verrijken en hulpverleners handvaten kunnen bieden in de zorg voor de kansarme kinderen en gezinnen die ze zo vaak ontmoeten.
Het project betreft een vierjarig doctoraatsonderzoek onder het promotorschap van prof. dr. Caroline Spaas, Tenure Track professor binnen de Onderzoekseenheid Gezins- en Orthopedagogiek van de Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen. Het project zal in nauwe samenwerking en uitwisseling met haar tot stand komen en biedt ruimte voor jouw eigen inbreng, onderzoeksvragen en perspectieven doorheen het verder vormgeven aan de studie.
Wij bieden:
We moedigen iedereen die denkt in aanmerking te komen warm aan om te solliciteren, ongeacht leeftijd, afkomst, geslacht, gender, huidskleur of levensbeschouwing.
Bij vragen kan je contact opnemen met prof. dr. Caroline Spaas: caroline.spaas@kuleuven.be
De sollicitatiegesprekken zullen zoveel mogelijk gepland worden op maandag 28 oktober en dinsdag 29 oktober. Hou deze data dus alvast vrij wanneer je kandideert.
KU Leuven wil een inclusieve, respectvolle en sociaal veilige gemeenschap zijn. Wij omarmen diversiteit tussen individuen en groepen als een meerwaarde. Open dialoog en verschillen in perspectief zijn noodzakelijk in een ambitieuze onderzoeks- en onderwijsomgeving. In ons streven naar gelijke kansen erkennen wij de gevolgen van historische ongelijkheden. Wij aanvaarden geen enkele vorm van discriminatie op basis van, onder meer, geslacht, genderidentiteit en -expressie, seksuele oriëntatie, leeftijd, etnische of nationale afkomst, huidskleur, levensbeschouwelijke overtuiging, neurodivergentie, arbeidshandicap, gezondheid, of socio-economische status. Bij vragen over toegankelijkheid of aangeboden ondersteuning helpen we je graag op dit e-mailadres.
KU Leuven is an autonomous university. It was founded in 1425. It was born of and has grown within the Catholic tradition.
De pagina van de werkgever bekijken